Yorgun Gurbetci

Boztepenin eteklerinde ki Saray Mahallesinin
Her okul dönüşü çıktığım
Kare kare taşlarla döşenmiş o dik yokuşlarında
Nefes nefese kalırdım yorulurdum
Yine de akşamları yakan top oynardık
Daracık sokak aralarında
Mahallemizin güzel kızlarıyla
Vurulurdum ben her seferinde
Yanardım..

Nedendir bilmem
Düşersin aklıma
Daha şarabımın ilk yudumunda...
Bir akşam üstü dost masasında
SöylenenTürkünün
Tam ortasında..

Yeniden kurulsa o masalar
Otursak bir akşam diyorsun
biliyorum...
Yine baş köşede sen
Gözler hep sende
Senin gözler her yerde
Araban kapıda hazır
Portakal suyu içerdi gariban şöförün


Belki Yine kurulur o özlediğin masalar.... kurulurda....

Dostların yeri boş
Bir kenarda kadehler
Giderken kırıp bıraktığın
Teli kırıktır duvarda asılı bağlamanın
Çalmaz artık sevdiğin türkü
Mezelerin eski tadı yok artık.
Meyhaneci hatırlar bir tek seni
Bir de düğün kemancısı
Unutmamıştır verdiğin bahşişi