Ilk ayrilik
- Mayıs ayında okullar tatil olunca,kardeşim ve ben babaannemle birlikte, Karedenizin o nemli ve bunaltıcı sıcak köy havasından tertemiz serin yayla havasına giderdik.Biz yaylaya vardığımızda çiçekler yeni açmaya başlar kuytuluklarda daha karlar olurdu. Yıkılgit çiçekleri (bir çesit çiğdem)açmaya baslayınca, geri dönerdik ,bu çiçekler sonbaharda yani göç zamanı geldiğinde açtığı için bu adla anılıyordu .Yayladan dönen çocuklarla köyde kalan çocuklar hemen belli olurdu.Köyde kalan çocukların yüzleri solgun ve beyaz ,bizim yanaklarımız ve burnumuzun üstleri soyulur kırmızı bir hal alırdı.
- O zamanlar babam Almanyada çalışıyordu.Zaman olarak tam hatırlamıyorum ama bizi yaylaya ziyarete gelmiş, tabiki çok sevinmiştik. Bu ziyarette neler yaptık neler oldu tam hatırlamıyorum ama en iyi hatırladığım yeri ayrılık vaktinin gelmiş olmasıydı.Yayladan köye dönmek için araba beklemek üzere obamızın hemen alt yanından geçen yola indik,bu arada ben babamın kucağında ona sıkıca sarılmıştım,Beni onun kucağından almak için para veriliyor,babamın tekrar geleceği ,bana oyuncak vs. getireceği söyleniyordu,ama benim babamın kucağından inmeye hiç niyetim yoktu dinlemiyordum bile onları.
- Uzaktan bir araba gözüktü,yaylaya fazla araba gelip gitmediğinden her gelen arabada yer olup olmadığına bakılır,hangi vasıta olursa olsun yer varsa binilirdi.
Araba durdu ,bir kişilik yer vardı.Babamın kucağından beni kim aldı bilmiyorum ama babam arabaya binerken ben arabanın sahibine,o çocuk yaşta bildiğim ne kadar küfür varsa sıralıyordum “babamı nereye götürüyorsun” diye.Bu küfürler araba gözden kayboluncaya kadar sürdü…
Bu benim bildiğim ilk ayrılığımdı.çocuk yüreğim çok çabuk öğrenmişti bu duyguyu ve yıllar boyu sürecekti bu ayrılıklar…
Gecenlerde bir gece agladım sebebsiz yere
Bedenimi teslim alan grip belliki yormustu kalbimide
Kimseler görmedi sahidim yok,yorganım vardı üzerimde
Babamdan ilk ayrılısım geldi aklıma
Kucagından aldıklarında beni sövmüstüm onu götüren söförün
anasına avradına gelmisine gecmisine ve sülalesine......
Ve yıllar sonra uzun bir hastalık dönemi sonunda
Götürürlerken onu yani son kez ayrılırken babamdan
Bu kez onu götüren ve söveceğim bir şöför bile yoktu arkasından…
- O zamanlar babam Almanyada çalışıyordu.Zaman olarak tam hatırlamıyorum ama bizi yaylaya ziyarete gelmiş, tabiki çok sevinmiştik. Bu ziyarette neler yaptık neler oldu tam hatırlamıyorum ama en iyi hatırladığım yeri ayrılık vaktinin gelmiş olmasıydı.Yayladan köye dönmek için araba beklemek üzere obamızın hemen alt yanından geçen yola indik,bu arada ben babamın kucağında ona sıkıca sarılmıştım,Beni onun kucağından almak için para veriliyor,babamın tekrar geleceği ,bana oyuncak vs. getireceği söyleniyordu,ama benim babamın kucağından inmeye hiç niyetim yoktu dinlemiyordum bile onları.
- Uzaktan bir araba gözüktü,yaylaya fazla araba gelip gitmediğinden her gelen arabada yer olup olmadığına bakılır,hangi vasıta olursa olsun yer varsa binilirdi.
Araba durdu ,bir kişilik yer vardı.Babamın kucağından beni kim aldı bilmiyorum ama babam arabaya binerken ben arabanın sahibine,o çocuk yaşta bildiğim ne kadar küfür varsa sıralıyordum “babamı nereye götürüyorsun” diye.Bu küfürler araba gözden kayboluncaya kadar sürdü…
Bu benim bildiğim ilk ayrılığımdı.çocuk yüreğim çok çabuk öğrenmişti bu duyguyu ve yıllar boyu sürecekti bu ayrılıklar…
Gecenlerde bir gece agladım sebebsiz yere
Bedenimi teslim alan grip belliki yormustu kalbimide
Kimseler görmedi sahidim yok,yorganım vardı üzerimde
Babamdan ilk ayrılısım geldi aklıma
Kucagından aldıklarında beni sövmüstüm onu götüren söförün
anasına avradına gelmisine gecmisine ve sülalesine......
Ve yıllar sonra uzun bir hastalık dönemi sonunda
Götürürlerken onu yani son kez ayrılırken babamdan
Bu kez onu götüren ve söveceğim bir şöför bile yoktu arkasından…
yorgungurbetci - 14. Nov, 21:32