Yorgun Gurbetci

Bir aşk öldürülecek bu akşam
Cinayet yeri meyhane
Suç ortağı garson
Suç aleti bir şişe şarap olacak
Kelime kelime kesilecek beyaz peynir
Rüzgar esecek salatanın yapraklarında
Masadaki mum sönecek
Cinayetin en çakirkeyf yerinde
Duygular dökülecek kağıda
Katil artık duymaz olacak çalan müziği
Cinayet onun dilinde türkü olacak
Terk edilirken olay mahalli
Tüm göz yaşları silinecek
Geride hic bir iz bırakılmayacak

Bakınca yüzümün karalığına
Gökyüzü maviliğindeki gözlerinle
Tüm kapılarına kilitler vurup
Sınırlar cekme telli dikenli
Vizeler koyup catarak kaşlarını
Ne dediği anlaşılmaz bir dil gibi
Kaçırma gözlerimden bakışlarını

Yüzümün rengi bahtımın karalığından değil
Beni size satanların utancından
Caresizliğinden sahipsizliğimin
Oysa kirçiçekleri açıyor gönlümde
Binbir rengine karışmış tabiatın
Haydi durma gir gözlerimden içeri
Sınırsız vizesiz olmasada pasaportun

Gün dogmadan cıkmalısın boztepeye
Ciseler altında fındık bahcelerinin
Sessiz uyumasını görmelisin
Daha sisler dagilmadan

Karadenize bıcak gibi giren
uzanmıs yatan canik daglarının
Aralarında akan sirin derelerin
Sırıltılarını duymalisin

Tarlaya sacılmıs mısır taneleri gibi
Birbirine uzaktan bakan köy evlerinin
Bacalarından yükselen dumanları
Ve birbiriyle yarısarak sabahı müjdeleyen
Horozları dinlemelisin

Dagları dumanlı
Sehirleri suskundur karadenizin
Insanları acıya sabırlı
Sevdaya tezcanlıdır
Bir göl kadar sakin
Fırtınası karadeniz kadar korkunc olur
Cocuklarının cogu yüzme bilmez
Korkarlar sevgisinden karadenizin
Alır koynuna
kimbilir hangi seherde
Hangi sahiline bırakır
Cocugun kus sevmesine benzer sevgisi karadenizin
Sıkıca tutarken avuclarında
Bilmez canımızı yaktıgını
Cocuklugumun gectigi
Daracık eski Ordu sokaklarının
Bütün caddeleri denize cıkar
Ne yana gitsen kokusunu duyarsın
Sanki hep yanıbasındadır
Bu yüzdendir hep
Gittigim sehirlerin
Bir yanını deniz sanırım
Simdi burada senden uzakta karadenizim
Yirmikusur yıl tükeniyor
Bilmiyorum ama dostlar
Beni deniz cekiyor